پلی‌پروپیلن در سال 1954 به وسیله پرفسور ناتا در اسپانیا کشف شد. فرآیند تولید تجاری پلی پروپیلن در سال 1957 شروع شد. این ماده امروزه یکی از ارزان ترین و پرمصرف ترین مواد پلیمری در جهان است و این مصرف هرساله گسترش بیشتری می یابد. PP‌ یک پلیمر ترموپلاست (گرما نرم) و نيمه بلورين می‌باشد که در بازه ی گسترده‌ اي از کاربردها شامل فیلم و ورق‌، قالب‌گیری دمشی، قالب‌گیری تزریقی، بسته‌بندی غذایی، نساجی، تجهیزات آزمایشگاهی و پزشکی، لوله، کاربردهای صنعتی و ساختمانی و اجزاء خودرو مورد استفاده قرار می‌گیرد. علاوه بر این، پلیمر تولید شده از مونومر پروپیلن به طور معمول در برابر حلال‌های شیمیایی، بازها و اسیدها مقاوم می‌باشد. یکی از مهم ترین ویژگی های PP مقاومت بالای آن در دمای بالا می باشد و این امر سبب برتری آن نسبت به PE می باشد. از این جهت امروزه از لوله های پلی پروپیلن در لوله کشی های آب سرد و گرم، سیستم های فاضلاب و انتقال مواد شیمیایی استفاده فراوان می گردد.] لوله و اتصالات PP در ایران با نام لوله سبز شناخته می شود.[

 از مهم ترین خصوصیات این ماده نسبت به پلیمرهایی نظیر پلی آمیدها عدم جذب رطوبت در آن می باشد که آن را به عنوان گزینه ای مناسب برای بسیاری از کاربردها تبدیل کرده است. خصوصیات این ماده را می توان با انجام برخی اصلاحات بعدی بهبود داد.

مهم ترین مزایای PP  در مقایسه با سایر پلیمرها عبارتند از:

·         مقرون به صرفه بودن

·         قابليت اعمال تغييرات گسترده در تولید PP با خصوصیات فیزیکی و شیمیایی مختلف

·         افزایش مصرف PP به صورت آلیاژ با دیگر پلیمرها

• افزایش کاربرد PP در وسایل و تجهیزات پزشکی و توسعه کاربردهای PP گرید خاص
• جایگزینی پلیمرهایی مانند PS، PE و غیره با PP